Göbələklər ilə Çinar
yeni yetmələrə hikayə:
Göbələklər ilə Çinar
yazar: Hüseyn vaihdi
Yağış yağmaq üzərəydir.
Qara buludlar hay-küy salmışdırlar. Ildırımlar çaxaraq yağışın
gəlməyini qurtlayırdılar.
Birazdan yağış
yağmaya başladı. Ağaclar sevinc içındə yaşayırdılar. Hər yer islanmışdı. Balaca
böcəklər,çəkirgələr, ilbizlər və... otların yarpaqlarının altına
sığınmışdırlar.
Buludlar köyənklərin
sıxıb qurtulandan sonra, dum-duru mavi göy ormana gülüməsədi. Günəş isə buludların köçəməsindən sonra kefi sazalıb,
göyün duruluğunda özünə baxıb saçlarını daramağa başladı.
Bu arada qoca çinarın
dibindən iki göbələk ıldırımların çaxmasından sonra yerdən pırtlamışdılar. Çox
sevinirdilər. Başların buyan-oyana çevirib böyük bir yerin sahibi ulduqlarını
sandılar.
İki gündən sonra
bir az törəlib, qol-qanad açıb yaxınlıqlarından keçən kiçik böcəkləri diskindirib, "buralara dolanmayın bura
bizimdir" deyib onları qovlayırdılar.
Uca çinarlar isə
bu balaca qonaqların işəlrinə yaxından baxıb heç nə deməyirdilər. İkiz
göbəlklər birgün
yaxınlıqlarındakı çinarıda oradan qovmalarını düşündülər. Çinara sarı üz tutub:
"hey yekə dvə!
buradan tez çıx get, bura bizim yurd-yuvamızdır" deyib çinarı təəcüblənədirdilər.
Qoca çinar
göbəlklərin bu sözündən huyuxub, onlara:
"ay qonşular
nə olub sizə, nə deyirsiz?" Dedi.
Sonra davam
etədi: "dörd gün ömürünüzdən keçir, başınıza kölgə saldım, yeldən qorudum,
yuva verdim sizə, indi isə gəmidə oturub gəmiçi gözü çıxarırsınız?"
Göbəlklər ucadan
gülüb:
"sən nə
deyirsən qoca, sən yoxaiydin! Biz buradaydıq! Sən nə zaman gəlimisən? sabahadək getməsən, özümüz səni buradan qovalayacağıq, ancaq
bizdən demək" Deyib pıçıldaşmaya başladılar.
Çinar isə özünü
itirməyib:
"olsun zaman
hər şeyi açıq-aydın edəcək» deyə onlara cavab verdi!
Bu deyişmənin sabahı, günəş saçlarını ormana sərəndə, çinarı yuxudan oyatdı.
Çinar əsnəyib ayağı altına baxanda, gördü, göbələklər həmişəlik yuxuya
gediblər.
